Hup, naar buiten!

Kinderen en wandelen: meestal niet zo'n goede combinatie. Na 300 meter worden de kleine beentjes moe, en begint het geklaag. 'Saai saai, alles is saai' zegt Lucy, met haar 5 jaar al bijna een volleerde puber.
Maar dan is er geocaching: een avontuur en schattenjacht in één! Ja oké, er moet gewandeld worden, maar dat valt in het niet bij de spanning van het zoeken en van het vinden van de schat. En er moet al eens met de gsm gewerkt worden, een niet te onderschatten bonus voor een kleuter.


Geocaching, hoe werkt het?
Een vriendelijke ziel verbergt ergens een waterdichte doos of doosje, met daarin een logboek en vaak ook een paar kleine spulletjes. Nadien de coördinaten van de verstopplaats ingeven, en voilà, een nieuwe geocache is geboren.
Via de coördinaten kan je nadien de cache opsporen. Dat klinkt als iets voor mensen die kaas gegeten hebben van kompas lezen en zo, maar in de praktijk is het heel erg eenvoudig.

Aan de slag!
Download eerst de officiële app van geocaching.…

Mijn partner wilde al veel langer een huisdier. Kinderen zouden er socialer van worden, het is ook goed voor de immuniteit, en het is best wel gezellig, natuurlijk. Maar ik hield de boot wat af. Uiteindelijk is een gezin waarbij de ouders allebei fulltime werken, al druk genoeg zonder extraatjes. En we hebben ook al kippen, dat telt toch ook? Maar Lava en Nellie zijn natuurlijk geen vervanging voor een echt huisdier.
Dus uiteindelijk ben ik toch gezwicht.

Het zou een kat worden. Want een goudvis is maar zielig, een hamster een beetje saai, en voor een hond zijn we te vaak weg van huis.

Naar het dierenasiel

Katjes kan je overal wel krijgen: rondhoren in je kennissenkring, naar de dierenwinkel, de poezenboot etc. Wij kozen voor het dierenasiel in het Citadelpark.
Dat zit zo: wij geven niet zo om ras of kleur, en er zijn zoveel katjes die gedumpt of achtergelaten worden. Dan konden we net zo goed een thuisloos katje opvangen.

Wij dus naar het asiel. Ondanks berichten in de media van dreig…